اثرات آب انار (punica granatum) بر میزان انسولین و قند خون در موش های صحرایی دیابتی و غیردیابتی

زمینه و هدف: دیابت، یکی از بیماری های ناشی از نقصان در ترشح و یا عملکرد انسولین می باشد. آب انار، ماده ای مغذی است که در طبّ سنتی برای درمان برخی از بیماری ها از آن استفاده می شود؛ از این رو مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر آب انار بر میزان انسولین و قند خون در موش های صحرایی انجام گرفت. روش تحقیق: پژوهش حاضر، یک مطالعه تجربی است که در آن 90 سر موش صحرایی نر بالغ با وزن 200-220 گرم، در گروه های کنترل، شاهد و تجربی دیابتی و غیردیابتی مورد مطالعه قرار گرفتند.گروه های تجربی به ترتیب: دوزهای 1، 2 و 4 میلی لیتر آب انار را به ازای هر موش و برای مدت 21 روز به صورت گاواژ دریافت کردند. برای ایجاد دیابت، از تزریق درون صفاقی mg/kg60 استرپتوزوسین استفاده شد. در پایان روز بیست و یکم، از قلب حیوانات خونگیری به عمل آمد و سپس میزان سرمی انسولین و گلوکز اندازه گیری گردید. داده ها به کمک آزمون های anova و آزمون پیگیری lsd و با استفاده از نرم افزار spss (ویرایش 18)، مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها: یافته ها نشان داد که تجویز آب انار در دوزهای حداقل، متوسط و حداکثر، به گروه های دیابتی شده، باعث کاهش معنی دار گلوکز به ترتیب در سطح 05/0=p، 005/0=p و 0005/0=p و افزایش انسولین در گروه های دیابتی شده به ترتیب: در سطح 023/0=p، 015/0=p و 002/0=p نسبت به گروه کنترل گردید و در گروه های غیردیابتی تأثیر معنی داری نداشت. نتیجه گیری: آب انار به دلیل داشتن ترکیبات آنتی اکسیدانی نظیر فلاونوئیدها و از طریق افزایش هورمون انسولین، باعث کاهش میزان قند خون در موش های دیابتی شده با استرپتوزوسین می گردد.